रविवारी दिवाळी निमित्त खरेदी साठी मी आणि माझा नवरा , प्रविण दोघं बाजारात गेलो उशीर झाल्यामुळे बाहेरच  जेवायचे ठरले . जे एम  रोड ला मथुरा हॉटेल ला गाडी पार्क केली.

इतक्यात हॉटेल बाहेर वाटचमें काकांशी एक जोडपे बोलत उभे होते . लांबुनच समझले कि ते differently abled होते . हातातली पांढरी - लाल काठी आणि डोळ्यावरचा काळा  goggle  पाहून लगेच लक्ष्यात आलं. कडेवर छोटा मुलगा होता . त्याच्या हातात फुगा होता . बहुदा बागेतून आले असावेत ते तिघं .आम्ही त्यांच्या जवळ जाऊन त्यांना विचारलं काही मदत हवी आहे का ? Watchmen  काका म्हणाले बराच वेळ ह्यांना ऑटो मिळत नाहीये आणि मी ड्युटी वर असल्याने मला क्रॉस करून देणं शक्य नाहीये . 

आम्ही त्यांना त्यांचा हात धरून रस्ता क्रॉस करून दिला आणि लगेच ऑटो मिळाली . ऑटो वाले काका पण समंजस होते त्यांनी लगेच हो म्हणून त्यांना ऑटो मध्ये बसायला सांगितले आणि त्यांना मी नीट इचछीत स्थळी पोचवेन अशी शाश्वती आम्हाला दिली . त्या रात्री काही प्रमाणात मला समाधानाची झोप मिळाली . 

हे सगळं सांगण्या मागचा हेतू हा आहे कि , त्या जोडप्याने मला आयुष्याकडे पाहण्याचा एक वेगळा दृष्टिकोन दिला . आयुष्यभर न पाहता अंधारात आयुष्य जगायचं आहे हे समजून पण ते तिघे इतके खुश दिसत होते . आयुष्य आनंदात जगत होते . 

आजकाल दिवे गेल्यावर काही सेकंदाच्या आत आपले मोबाईल चे टॉर्च ऑन झालेले असतात . इतकासा अंधार आपल्याला नको असतो.  खरंच विचार करण्यासारखी गोष्ट आहे . आहे ती परिस्थिती स्वीकारून आनंदात आयुष्य जगणं हे आपल्याच हातात असतं.  आपण उगाच गोष्टी अवघड करून त्याचं दुःख करत समोर आलेला क्षण जगायचं सोडून चिंता करत बसतो . 

त्या दिवसा नंतर माझा आयुष्य काही अंशी बदलून गेलं . समोर आलेला दिवस , क्षण मी पुरेपूर आनंदात जगते .